الگوی ساختاری قصد ترک خدمت و عملکرد شغلی مدیران براساس ذهن‌آگاهی: نقش میانجی فرسودگی هیجانی

پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی ساختاری قصد ترک خدمت و عملکرد شغلی مدیران براساس ذهن‌آگاهی با تأکید بر نقش میانجی فرسودگی هیجانی در میان مدیران دبیرستان‌های دورة دوم شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی، و از نظر نحوه گردآوری داده‌ها، توصیفی – همبستگی مبتنی بر مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش مدیران دبیرستان‌های دورة دوم شهر اصفهان به تعداد 399 نفر بودند که براساس جدول کرجسی و مورگان (1970) و به روش تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، 205 نفر از آن‌ها انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های ذهن‌آگاهی ترویجنز و همکاران (2015)، فرسودگی هیجانی مسلش و جکسون (1981)، قصد ترک خدمت لنتز (2004)، و عملکرد شغلی ناگیوئن، ترانگ و ناگیوئن (2012) بود. داده‌ها با به‌کارگیری آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی آزمون کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد بین ذهن‌آگاهی با قصد ترک خدمت رابطة معکوس و با عملکرد شغلی رابطة مستقیم وجود دارد. بین فرسودگی هیجانی با قصد ترک خدمت رابطة مستقیم و با عملکرد شغلی رابطة معکوس وجود دارد. یافته‌های مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد فرسودگی هیجانی در رابطة بین ذهن‌آگاهی و عملکرد شغلی مدیران نقش میانجی دارد. با توجه به نتایج، مسئولان آموزش و پرورش با برگزاری کارگاه‌های آموزشی ذهن‌آگاهی می‌توانند، ضمن کاهش فرسودگی هیجانی مدیران زمینة کاهش قصد ترک خدمت و بهبود عملکرد شغلی آن‌ها را فراهم کنند.